การครองจีวรของพระ

หลวงปู่ชั้ว ท่านเขียนเรื่องการห่มผ้าม้วนขวา ม้วนซ้ายของพระไว้ดังนี้

การที่พระห่มผ้าม้วนขวาม้วนซ้ายนี้ เป็นของลึกลับอยู่ ข้าพเจ้าเที่ยวสืบถามดูนักต่อนักแล้ว ว่าข้างไหนถูก ข้างไหนผิดกันแน่

ไม่มีใครบอกได้เลย กระทั่งเปรียญเก้าประโยค เป็นแต่บอกว่าให้ทำเหมือนๆ กัน

ข้าพเจ้าก็นึกว่า แบบหลับตาคลำทางกันอย่างนี้จะไปได้เรื่องราวอะไรกัน จนเข้าไปเรียนวิปัสสนากับหลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ที่จังหวัดธนบุรีอยู่หลายปีกว่าจะรู้เรื่อง

ออกมาบ้านนอก แล้วก็เข้าไปในกรุง แต่เข้าๆ ออกๆ อยู่อย่างนี้สิบหกปี จึงรู้เรื่องว่าห่มผ้าม้วนขวาม้วนซ้ายเป็นอย่างไร

คือมีพระพุทธเจ้าอยู่สามภาคที่ไม่ถูกกัน เป็นข้าศึกกันจริงๆ เข้ากันไม่ได้อย่างเด็ดขาด เพราะผิดธาตุผิดธรรมกัน พระพุทธเจ้าสามภาคนี้ ขาวภาคหนึ่ง ดำภาคหนึ่ง ไม่ดำไม่ขาวภาคหนึ่ง

ภาคขาวนั้น คือ กุสลาธัมมา พระพุทธเจ้าภาคนี้พระกายขาวใสเหมือนแก้วขาว เกตุแหลมเป็นดอกบัวตูม ให้สุขแก่สัตว์แต่ฝ่ายเดียว ไม่มีให้ทุกข์เลย

อีกภาคหนึ่ง อกุสลาธัมมา พระพุทธเจ้าภาคนี้พระกายดำใสเหมือนแก้วดำ หรือนิล เกตุแหลมเป็นดอกบัวตูม ให้ทุกข์แก่สัตว์ฝ่ายเดียว ไม่มีให้สุขเลยเหมือนกัน

อีกภาคหนึ่ง อัพยากตาธัมมา พระพุทธเจ้าภาคนี้พระกายไม่ขาวไม่ดำ ใสเป็นสีกลาง ใสเหมือนแก้วสีตะกั่วตัด จะว่าขาวก็อมดำ จะว่าดำก็อมขาว เกตุแหลมเป็นดอกบัวตูมเหมือนกัน ให้ไม่สุขไม่ทุกข์แก่สัตว์

ต้นธาตุต้นธรรม

สำหรับต้นธาตุต้นธรรมของภาคขาวสายของพระสมณโคดม มีฤทธิ์มากกว่าภาคขาว ต้องคอยช่วยภาคขาวอยู่เหมือนกัน ให้สุขแก่สัตว์เหมือนภาคขาว

ภาคนี้พระกายสีเหลือง เหมือนแก้วสีเหลือง ห่มผ้าคาดรัดประคด หรือบางทีห่มบังเฉวียง คือห่มจีบพาดบ่าเอาชายข้างหนึ่งขึ้นเหน็บชนบ่าซ้าย

คำว่า ต้นธาตุต้นธรรมนี้ หลวงปู่ชั้วหมายความถึง “พระพุทธเจ้านิพพานเป็นองค์แรก” 

พระพุทธเจ้านั้น จะมีอยู่ 2 แบบ คือ นิพพานกายธรรม กับ นิพพานเป็น  นิพพานกายธรรมก็อย่างเช่นพระพุทธเจ้าของเรานี้  คือ พระองค์จะต้องปรินิพพานเสียก่อน แล้วเอากายธรรมเข้าอายตนะนิพพาน

ส่วนนิพพานเป็นนั้น พระองค์ไม่ตรงปรินิพพาน กายเนื้อของพระองค์ ใสเป็นแก้ว เบา แล้วเข้าอายนตะนิพพานไปเลย

ทั้งนิพพานกายธรรมกับนิพพานเป็นอยู่อายตนะนิพพานเดียวกัน แต่นิพพานเป็นอยู่ลึกเข้าไป

พระพุทธเจ้าทั้งสองประเภทดังกล่าว จะมี “ต้น” คือ เป็นองค์แรกของสายธาตุธรรม

มีพระรัศมีทั้ง หกประการด้วยกันทั้งนั้น พระรัศมีต้นธาตุต้นธรรมกับของภาคขาวนิ่มตานวลตาเหมือนกัน แต่พระรัศมีภาคดำนั้นบาดตาเคืองตา พระรัศมีภาคกลางไม่บาดตาเคืองตา ไม่นิ่มตานวลตา แล้วก็เข้ากันไม่ได้

พระพุทธเจ้าขาว กลาง ดำ สามภาคนี้คอยประมูลฤทธิ์กันอยู่เสมอ แย่งกันปกครองธาตุธรรม

ภาคขาวก็คอยจะสอดสุขให้แก่สัตว์โลก ภาคกลางกับภาคดำคอยกีดกันไว้ ภาคดำก็คอยจะสอดทุกข์ให้แก่สัตว์โลก ภาคขาวกับภาคกลางก็คอยกันไว้

ถ้าภาคกลางจะสอดไม่สุขไม่ทุกข์ให้แก่สัตว์โลก ภาคขาวกับภาคดำก็คอยกันไว้เหมือนกัน ไม่ให้ความสะดวกแก่กันได้ ไม่งั้นเสียอำนาจกัน

ภาคขาวเห็นว่าทำดี ให้สุขแก่สัตว์จึงจะถูก, ภาคดำเห็นว่าทำชั่ว ให้ทุกข์แก่สัตว์จึงจะถูก, ภาคกลางเห็นว่าทำไม่ดีไม่ชั่ว ให้ไม่สุขไม่ทุกข์แก่สัตว์จึงจะถูก

จะเห็นว่า การห่มจีวร ไม่ใช่แค่ห่มจีวรอย่างไรก็ได้  เพราะในที่สุดละเอียดแล้ว มารเข้าพยายามแทรกแซงฝ่ายขาวให้เนิ่นช้าต่อนิพพานมากที่สุด 

มารแทรกแซงธรรมะภาคขาวไปทุกเรื่องเท่าที่จะทำได้ ขนาดการห่มจีวรมารมันก็ยังแทรกแซงให้แตกออกไปเป็นหลายประเภท

นิกายหนึ่ง ก็มีจีวรและการห่มไปแบบหนึ่ง  ขนาดนิกายเดียวกัน ก็ยังห่มไม่เหมือนกัน